

Doe je mee? Iedere zondagochtend ga ik op pad
Wil je liever iets op maat, voor familie of kleine groepen? Of op een ander moment? Stuur me een mailtje. Dan kan ik iets voor je organiseren.
Mijn mailadres: bjnabers[at]gmail.com.





Verhalen op Instagram
Je vindt me op 'wildestad 030'

Zes uitroeptekens. Wie paddenstoelen plukt weet weer even: de wereld mag soms een verrukkelijke plek zijn, maar zij is zeker niet voor ons gemaakt.
Gelukkig is deze lekkere reuzenbovist eigenlijk niet met anderen te verwarren. Witte ballen zonder stengel, die uit de grond los ploppen als je ze oppakt. De grootste ooit gevonden was 157 cm in doorsnee. Na een bombardement in de Tweede Wereldoorlog vonden ze op de Engelse velden ook zo'n joekel en dachten ze even dat Hitler een nieuw geheim wapen had gedropt.
Voor dit gerecht heb ik een paar kleintjes gebruikt en er ook voldoende laten staan (altijd doen). De schijven in beslag dopen. Paneermeel erop. Bakken. Klaar.


430 miljoen jaar geleden bestond deze plantenfamilie (paardestaarten) al. We halen al die plantenresten nu als steenkool uit de grond.
Om je een beeld te geven: als je die 430 miljoen jaar zou voorstellen als een dag van 24 uur, dan verschijnen de eerste dino's aan het einde van de ochtend, de eerste bloemplanten tegen het einde van de middag en de moderne mens, jawel, pas in de allerlaatste minuut, vlak voor klokslag middernacht!
Ze groeien overal, die paardestaarten: dit is aan de waterkant in de stad. Bij een vulkaan uitbarsting in Amerika bleek het de laatste plant die ging en de eerste plant die weer kwam. Needless to say: ook niet weg te krijgen uit je tuin. Berucht onkruid zeg maar.
Toen ik vorig jaar een wildpluk wandeling in Utrecht stad begeleidde, zei een deelnemer vooraf tegen me: 'ik wil me graag nietig voelen in de natuur, maar dat kan niet in de stad.' Ik zei: 'wacht maar, we komen straks een leuk plantje tegen.'
Wat stellen onze seconden, minuten, dagen, jaren, eeuwen voor in het licht van de tijd die deze plantenfamilie al rondspookt op aarde?

Voor Keltische druïden was het een heilig kruid, onder meer vanwege de medicinale werking. En sporen op een ca. 5.000 jaar oude beker in Groot-Brittannië laten zien dat de plant toen al werd gebruikt als aroma in dranken (Vandaar de Engelse naam 'meadowsweet', naar de drank 'mead', mede).
Gewoon bloeiend voor mijn deur: stille herinneringen aan de verborgen oergeschiedenis die we delen met wilde planten. Weergaloos, als je het tot je door laat dringen.
Mis ook de geur niet. 'Het hart wordt vrolijk en blij en de zintuigen brengt het in verrukking,' schreef een kruidenwetenschapper in 1597.
Klopt. Daarom maak ik er sorbetijs van. Met een vleugje prehistorie.
![IJs]](https://www.basnabers.nl/wp-content/plugins/lazy-load/images/1x1.trans.gif)
Contact: bjnabers[at]gmail.com